به عنوان یک فریلنسر تمام وقت، خودم وقتم را تنظیم میکنم، رییس خودم هستم و خب همهی کارها را خودم انجام میدهم. من مسئولم که مطمئن شوم به اندازهی کافی کار میکنم و دستمزد هر پروژهای که تکمیل کردهام را دریافت میکنم.
این یک سبک زندگی رضایتبخش اما پرچالش است. میزان آزادیای که دارم بیشمار است. اما این آزادی بهایی دارد. نیمهی پر لیوان آنجا است که برنامهی انعطافپذیرم باعث شده تا وظیفهی پدری و همسری را آسانتر انجام دهم. برای مثال در دو ماه تعطیلات مدرسه توانستم پسرم را به ساحل دریا، پارکهای مختلف و جاهای دیگر ببرم.
برای این کار باید صبحهای زود و شب تا دیر وقت و تمام آخر هفتهها را کار میکردم. کاری که شاید برای من انجام شدنی باشد، اما برای همه اینطور نیست. این موضوع پیرامون فریلنسینگ تمام وقت هم صدق میکند. پس پیش از آنکه به دنیای فریلنسری قدم بگذارید، این چهار چالش در نظر بگیرید:
من خوششانسم که قراردادی تمام وقت برای تولید محتوا در یک نشریه دارم. دستمزدی مرسوم و متعارف دریافت نمیکنم. اما برایم کافی است و تازه به موقع هم آن را دریافت میکنم.
در دههی ۲۰۰۰ فریلنسری تمام وقت بودم و راستش آنقدرها هم خوششانس نبودم. برای کارفرمایان مختلفی کار میکردم و بعضیشان در پرداخت خیلی تنبل بودند. برای من که کارم را خوب انجام میدادم اما همیشه کمبود نقدینگی داشتم، زمانهی پرچالشی بود.
فریلنسر تمام وقت بودن تجربهی درخشان برای من بوده اما این کار نیازمند نظم و ترتیبی فوقالعاده دقیق است. برای من راحتتر شده که وقت بیشتری را به تفریج بگذارنم. وقت تلف کردن برای کسی که برای خودش کار میکند آسانتر است.
برای پیشگیری از این کار خودم را به جیرهای سفت و سخت ملزم کردهام. بله بعد از ظهرها شنا میکنم اما فقط وقتی که کار روزانهام تمام شده و چند ساعتی را به ازای آخر هفته کار کردهام.
این مطلب ترجمهای است از مطلب DANIEL B. KLINE، نویسندهی فریلنسر محتوا
1399 © کلیه حقوق برای ایران ادز محفوظ است.