سایت The Muse سالانه به 75 میلیون نیروی متخصص و صدها شرکت بزرگ و کوچک کمک می‌کند تا گزینۀ مورد نظر خود را برای استخدام پیدا کنند. Regina Borsellino یکی از نویسندگان این سایت، در این مقاله توصیه‌هایی را برای کار در خانه به متخصصان گرفتار در قرنطینه ارائه می‌دهد.
از میانۀ پاندمی جدید ویروس کرونا، بسیاری از شرکت‌ها شروع کردند به اجرای داوطلبانه یا اجباری سیاست‌های دورکاری. این یعنی خیلی از ما با چالش غیرمعمولی مواجه شده‌ایم: کار تمام وقت از خانه برای اولین بار.
حتی اگر پیش از این هم دورکاری کرده باشید، کار در خانه به دلیل ویروس کرونا چیز کاملاً جدید و ناگهانی است. احتمال دارد که برای دورۀ طولانی ادامه داشته باشد و دیگر فقط یک تجربۀ گذری اینجا و آنجا نیست (و کسی نمی‌داند ممکن است تا کی ادامه داشته باشد). تمام شرکت‌ها هم درگیرش شده‌اند و شرایط به گونه‌ایست که خارج از محیط کار هم، نمی‌توانید نشست و برخاست اجتماعی داشته باشید.
اینجا یک سری توصیه داریم که شاید بتواند کمک کند از موفقیت خودتان مطمئن شوید، هم از نظر به انجام رساندن وظایف‌تان و هم از نظر حفظ سلامت روانی‌تان در این دوران.
شاید به نظر توصیۀ ساده‌ای باشد اما بسیار مهم است. تا پیش از اینکه در Muse مشغول به کار شوم، چیزی نزدیک به 8 ماه را دورکاری کردم. در این دوران خیلی وسوسه می‌شدم که کل روز را با پیژامه و لباس راحتی بگردم، اما هر بار که به این وسوسه جواب مثبت می‌دادم آن روز خیلی کند و بی حاصل سپری می‌شد.
لازم نیست حتماً همان اندازه رسمی لباس بپوشید که موقع سر کار رفتن می‌پوشیدید؛ اما همین عمل سادۀ لباس عوض کردن، این پیام را به ذهن شما می‌فرستد که وقتش است از جایتان بلند شوید و کارهایتان را انجام بدهید. به قول هیثر یورووسکی، مربی مشاغل در Muse و بنیان‌گذار شرکت Shatter & Shine: «قدرت لباس عوض کردن و لباس مناسب اجتماع پوشیدن را دست کم نگیرید، این کار به شما حس زنده بودن می‌دهد و اعتماد به نفس‌تان را بالا می‌برد و کمک می‌کند بتوانید مرزی بین سر کار بودن و در منزل بودن ایجاد کنید.» ممکن است فکر کنید «احساس زنده بودن» دیگر چیست و به نظرتان اصلاً قرار نیست فکرتان را به خودش مشغول کند، اما باید یادمان باشد که در چنین شرایطی خیلی هم موضوع مهمی است؛ وقتی فاصله گرفتن از کارهای روزمره و همیشگی ما را از زندگی «عادی» و دنیای «واقعی» جدا کرده است.
لباس عوض کردن یک سلسله پیش‌نیازهای مهم هم دارد، مثلاً اینکه باید حتماً دوش بگیرید، موهایتان را شانه کنید و اگر عادت معمول‌تان بوده، حتماً آرایش کنید. مجبور نیستید دقیقاً همان کارهایی را که قبلاً می‌کردید انجام دهید، فقط اینکه از جای خود بلند شوید و به ظاهرتان رسیدگی کنید، کاری می‌کند که احساس کنید به خوبی مراقب خودتان هستید.
به علاوه، اینکه دارید در خانه کار می‌کنید معنی‌اش این نیست که کسی از محل کارتان شما را نمی‌بیند. الان سال 2020 است و همۀ ما قرار است کلی جلسۀ ویدیویی داشته باشیم.
یکی از بزرگترین مشکلات هنگام کار در خانه جدا کردن محل کار از زندگی خانگی است. لاین برگر، یکی از مربیان مشاغل در Muse، که متخصص راهنمایی افراد در جابجایی‌های شغلی است، در این مورد می‌گوید: «برای برخی از افراد مرز بین کار و زندگی در خانه خیلی محو می‌شود. اگر هیچ وقت تا کنون تا این اندازه از محل کار خود فاصله نگرفته‌اید، ممکن است بهره‌وری کاریتان کاهش پیدا کند و زندگی خانگی‌تان نیز آسیب ببیند.»
اگر تا پیش از این هر روز سر کار می‌رفتید، مرز میان کار و خانه‌تان فیزیکی بوده و باید سعی کنید در خانه فضای کاری فیزیکی را ایجاد کنید تا بتوانید این مرز را تا حدی بازسازی کنید. اگر مثل من در یک آپارتمان کوچک زندگی می‌کنید، ممکن است ایدۀ کنار گذاشتن یک اتاق از خانه برای کار به نظرتان مسخره برسد. من دارم این مقاله را از اتاق کارم می‌نویسم که آشپزخانه، اتاق نشیمن و اتاق غذاخوری‌ام هم هست. محل کار شما قرار نیست یک اتاق مستقل باشد – در آپارتمان من، اتاق کار یک گوشه است – فقط باید تا جایی که می‌شود حس جدا بودن از باقی زندگی خانگی را به ما بدهد.
صندلی راحتی در فضای کارتان قرار دهید که بتوانید نزدیک به هشت ساعت روی آن بنشینید و تعدادی وسیله هم برای چیدمان دکور فضا انتخاب کنید. اگر امکانش را داشتید قسمتی را انتخاب کنید که نور طبیعی مناسبی داشته باشد. حتی اگر به شکل معمول قبلاً هم مدت زمان زیادی را در خارج از خانه سپری نمی‌کردید، حالا با از دست دادن همان میزان به دلیل قرنطینه و کار در خانه، ممکن است به سرعت شروع به افسرده شدن کنید و این اتفاق در نبود نور طبیعی سرعتش بیشتر می‌شود.
وارد شدن به فضای کار، کمک‌تان می‌کند که کلید شروع به کار را بزنید. در مقابل، خارج شدن از این فضا هم کمک‌تان می‌کند که کلید خاموش یک روز کاری را بزنید و کار را به کل کنار بگذارید. این هم خیلی مهم است که کارتان را در جای جای خانه پخش نکنید، شاید اولش به نظر بیاید چقدر خوب است از میز بروید روی مبل و از روی مبل بروید توی تخت؛ اما اگر به لپ‌تاپ‌تان اجازه دهید خیلی مخفیانه به فضاهای غیر کاریتان هم وارد شود، جدا کردن کار از زندگی خانگی خیلی خیلی سخت می‌شود.
هر شب وقتی کارتان با فضای کار اختصاصی در منزل تمام شد، وسایل روی میز را کامل جمع کنید که پایان روز کاری را قاطعانه اعلام کنید. موقع دورکاری در شغل قبلی‌ام، با کامپیوتر شخصی خودم کار می‌کردم و هر وقت، زمان کارم تمام می‌شد تمام برنامه‌ها و پنجره‌های مربوط به کار را می‌بستم. اصل قصه این است که هر کاری که می‌توانیم انجام بدهیم تا «ترک کردن» محل کار برایمان مشخص شود.
درست همان طور که فضای فیزیکی مشخصی را برای کار در نظر گرفتید، باید در مورد ساعاتی که کار می‌کنید و ساعاتی که دست از کار می‌کشید روشن و شفاف باشید. وقتی می‌توانید بهترین خود باشید و نقش‌تان را به درستی ایفا کنید و برای بازگشت به محل کارتان آمده شوید که به ساعات کاری منظم پایبند بمانید. به علاوه اگر نقش‌تان مشارکتی باشد، پیش رفتن با برنامۀ زمانی باقی همکاران‌تان همه چیز را آسان‌تر می‌کند.
یورووسکی در این مورد می‌گوید: «بزرگترین تفاوت کار در خانه با کار در محیط اداری این است که شما مسئول محیط پیرامون خود هستید و باید با خودتان مثل یک کارمند رفتار کنید.» این یعنی باید خودتان را پاسخگو نگه دارید اما حواس‌تان باشد و بدانید که چه موقع به اندازۀ کافی کار انجام دادید، درست مثل یک مدیر خوب. اگر از آن دسته آدم‌ها هستید که وقتی شب می‌شود احساس می‌کنید که هیچ کاری نکردید، باید به خودتان بگویید برای امروز کافیست. استراحت کنید، دوباره نیرو بگیرید و فردا با ذهنی تازه به کارتان ادامه دهید. فردا صبح کارتان همان جا خواهد بود.
اگر با افراد دیگری زندگی می‌کنید، این مشخص کردن دقیق ساعت کاری مهم‌تر هم می‌شود. برای برقراری مرزهای مشخص، با افرادی که با آنها زندگی می‌کنید، صحبت کنید تا بتوانید مزاحمت‌های احتمالی و حواس‌پرتی در ساعات کاری را کاهش بدهید و وقتی ساعت کاری تمام شد با تمام توجه‌تان کنارشان باشید. داشتن زمان و فضای کاری مشخص به شما کمک می‌کند که حضور بیشتری در زندگی شخصی‌تان داشته باشید.
با هر صبح به سر کار رفتن نه تنها از نظر فیزیکی از یک مکان به مکان دیگر حرکت می‌کنیم، که به مغزمان هم فرصت می‌دهیم تا برای کار کردن آماده شود. اینکه این حرکت و جابجایی فیزیکی از زندگی‌مان حذف شده معنی‌اش این نیست که نباید به دنبال ساختن عادت و روتینی معادل آن برای آماده کردن خود برای شروع یک روز کاری باشیم.
شاید هر روز موقع رسیدن سر کار به چیزی گوش می‌دادید یا چیزی می‌خواندید؛ همین کار را می‌توانید در خانه انجام دهید. شاید عادت داشتید هر روز با حیوان خانگی‌تان یا کسی که دوستش دارید وقت بگذرانید. می‌توانید تمرینات ورزشی را به برنامۀ صبح‌گاهی پیش از شروع کار اضافه کنید یا حتی به یکی از سرگرمی‌هایتان بپردازید.
از آن طرف، پایان روز کاری همه چیز برعکس می‌شود. یورووسکی در این مورد می‌گوید: «افراد معمولاً خیلی متوجه زمانی که طول می‌کشد تا در قطار یا ماشین از یک روز پرهیاهوی کاری برگردند و ذهن‌شان را برای کارهای روزمرۀ شب آماده کنند نیستند.» روی هم رفته، نمی‌شود بعد از یک ارائۀ سنگین مستقیم پرید وسط آشپزی و یا کارهای روزمره. اگر به یکباره از کار برگردید ذهن‌تان فرصت بازسازی خودش از فضای کاری را پیدا نمی‌کند و این باعث می‌شود در زندگی شخصی‌تان حضور کم رونق‌تری داشته باشید.
برای خودتان چیزی دست و پا کنید که به عنوان سیگنال پایان روز کاری عمل کند. زمانی که من در خانه کار می‌کردم، خودم را عادت داده بودم که به محض پایان کارم، سگم را به یک پیاده‌روی طولانی ببرم. این کار کمک می‌کرد تا با فعالیتی فیزیکی و سرگرم کننده کمی از فشاری که بعد از کار حس می‌کردم را کم کنم. البته این عادت با انگیزۀ محکمی همراه شده بود؛ چون سگم وقتی موقع رفتن می‌شد جلوی در دراز می‌کشید یا وقتی کمی دیر می‌کردم، می‌آمد دنبالم و صدایم می‌کرد.
یکی از بزرگترین دردسرهای افرادی که دورکاری می‌کنند، حواس‌پرتی است؛ مخصوصاً برای افرادی که به کار در خانه عادت ندارند. لاین برگر می‌گوید: «خانه درست پیش روی شماست. این یعنی همۀ چیزهایی که معمولاً در طول روز فکر می‌کنید وقتی برگردید خانه انجامش می‌دهید، حالا همین جا در کنارتان هستند. خیلی طبیعی است که در چنین شرایطی مدام حواس‌تان پرت شود. اما باید حواس‌تان باشد تا چه اندازه به خودتان اجازۀ حواس‌پرتی می‌دهید. احتمالاً وقتی سر کار هستید چند فاصلۀ کوتاه زمانی برای استراحت دارید، در خانه هم همین کار را انجام دهید. در این فرصت اگر بروید و لباس‌های کثیف‌تان را بریزد داخل ماشین لباس‍شویی معقول است. اما بهتر است به این برنامۀ کاری جدید به عنوان فرصتی برای اینکه بالاخره آن کمدتان را مرتب کنید یا به کارهای عقب‌افتادۀ خانه برسید، نگاه نکنید.
در حال حاضر یکی از بزرگترین دلایل حواس‌پرتی اخبار است. و حالا که برای شیوع ویروس کرونا دورکاری می‌کنید احتمالاً پیگیری اخبار کووید-19 از همه بیشتر ذهن‌تان را درگیر کرده است. البته که مهم است در این باره آگاه و مطلع باشیم، اما با پیگیری زیاد اخبار مربوط به ویروس کرونا می‌توانید به راحتی خودتان را در یک آشفتگی عصبی گیر بیاندازید.
پیشنهاد من این است که اگر نمی‌خواهید سردرگم شوید و به کلی فراموش کنید که مشغول کار هستید، برای تمام وقت‌های استراحت‌تان زمان‌بندی داشته باشید. اگر از آن دسته از افراد هستید که با هر زنگ هشداری حواس‌تان پرت می‌شود، همۀ نوتیفیکیشن‌هایتان را در طول مدت کارتان خاموش کنید. اخبار قول می‌دهند که تا بعد از ساعت اداری همان‌جا منتظر شما بمانند.
اگر به کار کردن از خانه عادت ندارید، احتمال دارد که با دست‌انداز‌هایی در مسیرتان مواجه شوید. کلید اصلی برای رد کردن ایمن این دست‌اندازها، ارتباط است – مخصوصاً با مدیر و مسئول مستقیم خود. در همان ابتدای شروع به دورکاری، در مورد اینکه چند بار و چطور باید گزارش کارهایتان را ارائه دهید، برنامۀ مشخصی تنظیم کنید. این کار را برای همۀ افرادی که می‌دانید در طول روز باید با آنها همکاری کنید هم انجام دهید.
ممکن است همین طور که پیش می‌روید این برنامه تعییراتی پیدا کند. و این مسئلۀ خاصی نیست چون به هر حال شرایط پیش آمده برای همه جدید است. بنابراین، هروقت که لازم شد و به مشکلی برخوردید، برگردید و برنامه را تغییر دهید. ممکن است موقع دورکاری با چالش‌های منحصر به فردی مواجه شوید که بسته به نوع کار شما گسترۀ بزرگی خواهد داشت. در اینجور مواقع حتی یک لحظه را هم برای راهنمایی خواستن تلف نکنید؛ حتی از افرادی که معمولاً با آنها کار نکرده‌اید.
و مجبور نیستید خودتان را به ارتباطات نوشتاری محدود کنید. یورووسکی در این مورد توصیه می‌کند: «اگر وقتی در دفتر کار می‌کردید و به مسئلۀ برمی‌خوردید، سراغ همکاری می‌رفتید و رو در رو با او صحبت می‌کردید، حالا مجبور نیستید با ایمیل از او سوال کنید. شاید راحت باشید که به رئیس یا همکارتان زنگ بزنید یا تماس تصویری بگیرید. این کار باعث می‌شود سوءتفاهم‌ها کاهش پیدا کند و انزوایی که ممکن است در اثر دورکاری به وجود بیاید، از بین برود.
وقتی تمام کارکنان یک شرکت ناگهان و به یکباره شروع به دورکاری کنند، شما کلی از کنش‌های اجتماعی تصادفی که قبلاً در طول روز با همکاران خود داشته‌اید را از دست خواهید داد. این کنش‌های اجتماعی، پیش‌تر کمی فشار یکنواختی کار و احساس تنهایی را کاهش می‌دادند. به نظر یورووسکی: «آدم‌ها فراموش می‌کنند که چقدر به افراد دوروبرشان نیاز دارند، چون همین مکالمه‌های کوتاه است که یک روز را برای شما برجسته می‌کند و باعث می‌شود احساس نکنید که درون یک چرخۀ بیهوده از کار تکراری گیر افتاده‌اید. وقتی در خانه کار می‌کنید، این ارتباطات را ندارید.»
برای مبارزه با این اتفاق، در طول روز با همکاران‌تان تماس اینترنتی داشته باشید؛ از هر نرم‌افزاری که می‌توانید استفاده کنید تا ارتباط‌تان را حفظ کنید. اگر همیشه با هم در مورد اینکه تعطیلات را چگونه می‌گذرانید صحبت می‌کردید حالا به شکل آنلاین به این کار ادامه دهید. اگر عادت داشتید در مورد موضوعات مشخص نظرتان را به آنها بگویید، الان هم بگویید. این مراوده‌های کوتاه کمک بزرگی به شما می‌کند.
بهتر است ساعاتی را برای ارتباط فردی با همکاران‌تان کنار بگذارید. حتی می‌توانید همان ساعاتی که آنها برای ناهار می‌روند، ناهار بخورید و هنگام ناهار گفتگویی با هم داشته باشید. و یادتان باشد که باید برای ناهار حتماً کارتان را ترک کنید و زمان‌های استراحتی داشته باشید. این استراحت‌های کوتاه واقعاً حیاتی هستند حتی با اینکه اصلاً خانه را ترک نمی‌کنید.
همچنین می‌توانید روزتان را با یک گفتگوی ویدیویی با کل تیم‌تان شروع کنید تا فضای لازم برای مکالمات کوتاه باز شود، یا زمان دیگری را برای بررسی‌های دیگر همراه با آنها اختصاص دهید.
وقتی در جریان این مکالمات هستید فقط در مورد یک پروژه یا برنامۀ تلویزیونی که شما و همکارتان هر دو دوست دارید صحبت نکنید، به معنی واقعی کلمه در این گفتگو حضور یابید. خیلی از ما این روزها مضطرب و عصبی هستیم و منزوی شدن در خانه این احساسات را در ما تشدید می‌کند. یک لحظه هم برای اینکه سراغ همکاری بروید و حالش را بپرسید درنگ نکنید.
این توصیه‌ها فقط برای کار و افرادی که با آنها کار می‌کنید نیست. در این دوران نمی‌توانید با رفقا یا فامیل‌تان قرار شام و گردش بگذارید، اما می‌توانید گروه‌های اینترنتی را برای بحث در مورد کتاب، سریال تلویزیونی و گفتگو تشکیل بدهید. حتی لازم نیست خیلی هم برایش برنامه‌ریزی کنید؛ من و دوستم دو جای متفاوت زندگی می‌کنیم و وقتی برنامه‌ای تلویزیونی شروع می‌شود با هم آن را تماشا می‌کنیم و همان موقع در موردش با هم حرف می‌زنیم. وقتی دنیا تا این حد به هم ریخته شده، اینکه با هم در ارتباط بمانیم، مراوده کنیم و مراقب هم باشیم از همیشه مهم‌تر شده است.
این مطلب از سایت themuse انتخاب و ترجمه شده است.
به نام داور متعال دوستان و همکاران گرامی، خوشحالیم که ششمین دوره‌ی جشنواره ایران‌ادز، نقطه‌ی…
گفت‌وگوی ایران‌ادز با حمید قنبری مدیر مارکتینگ بیمه سامان پیرامون کمپین اخیر بیمه عمر بیمه…
چهارشنبه ۲۱ آذر ۱۴۰۳ بیش از ۶۰۰ فعال صنعت تبلیغات، ارتباطات بازاریابی و برند در…
صدها هزار نفر از ساکنان رود آیلند آمریکا ظاهراً تحت‌تأثیر حمله سایبری به پورتال آنلاین…
رئیس و دموکرات ارشد کمیته‌ی مجلس نمایندگان ایالات متحده در امور چین به مدیران‌عامل شرکت‌های…
اپلیکیشن پیام‌رسان تلگرام اعلام کرده سال ۲۰۲۴ با استفاده از هوش مصنوعی توانسته بیش از…