در دنیایی که فیلترهای زیبایی و هنر تولیدشده با هوش مصنوعی چشم‌ها را تسخیر کرده‌اند، گرین‌پیس (Greenpeace) با همکاری اوگیلوی یونان (Ogilvy Greece) کمپینی متفاوت و تأثیرگذار راه‌اندازی کرده است. این کمپین از ترند محبوب «Ghiblification» بهره می‌برد—پدیده‌ای آنلاین که به بازآفرینی تصاویر در سبک خیال‌انگیز استودیو جیبلی اختصاص دارد.
«Ghiblification» یعنی چه؟
اصطلاح Ghiblification به روند فزاینده‌ی استفاده از هوش مصنوعی برای تبدیل عکس‌ها به سبک هنری و شاعرانه‌ی استودیو جیبلی اشاره دارد. این استودیو انیمیشن‌سازی ژاپنی، با آثاری چون Spirited Away و My Neighbor Totoro، سال‌هاست به‌خاطر تصاویر رؤیایی و روایت‌هایی با محوریت طبیعت، الهام‌بخش نسل‌ها بوده است.
در اوایل ۲۰۲۵، این ترند در شبکه‌های اجتماعی همه‌گیر شد. کاربران تصاویر شخصی، مناظر طبیعی و حتی میم‌ها را با فیلترهای جیبلی بازطراحی کردند و نتیجه، تصاویری نوستالژیک و افسانه‌گون بود که به‌سرعت تخیل جمعی را درگیر کرد. اما در پس این زیبایی، فرصتی برای تأملی جدی‌تر نهفته است.
تبدیل خیال به واقعیت تلخ
کمپین گرین‌پیس همین سبک چشم‌نواز را به ابزاری برای هشدار اقلیمی بدل کرده است. به‌جای بازآفرینی جنگل‌های رؤیایی یا دهکده‌های خیال‌انگیز، فیلتر جیبلی این‌بار بر تصاویر واقعی فجایع زیست‌محیطی اعمال شده است: آتش‌سوزی‌های مهیب، سواحل نفتی، رودخانه‌های آلوده به زباله و شهرهایی زیر آب.
نتیجه چیست؟
تصاویری به‌ظاهر شاعرانه که در واقع، روایتگر فاجعه‌اند. این تضاد آگاهانه مخاطب را وادار می‌کند تا فراتر از ظاهر زیبا نگاه کند و با این واقعیت ناخوشایند روبه‌رو شود: هیچ فیلتری نمی‌تواند فروپاشی زیست‌محیطی را زیبا کند.
