سباستیائو سالگادو، عکاس مستند اجتماعی و فعال محیط‌زیست برزیلی، در سن ۸۱ سالگی در پاریس درگذشت. درگذشت او توسط مؤسسه «Instituto Terra» که به همراه همسرش، لِلیا وانیک سالگادو، بنیان‌گذاری کرده بود، تأیید شد.
علت مرگ او لوسمی (سرطان خون) بود که به‌عنوان عارضه‌ای از مالاریای شدید در سال ۲۰۱۰ در اندونزی به آن مبتلا شده بود.
سالگادو در ۸ فوریه ۱۹۴۴ در آیمورِس، ایالت میناس گرایس برزیل متولد شد. او در رشته اقتصاد تحصیل کرد و در دهه ۱۹۷۰، در دوران تبعید سیاسی در پاریس، به عکاسی روی آورد. در طول پنج دهه فعالیت حرفه‌ای، او بیش از ۱۳۰ کشور را برای مستندسازی بحران‌های انسانی و تخریب‌های زیست‌محیطی سفر کرد. از جمله آثار برجسته او می‌توان به مجموعه‌های «کارگران»، «هجرت‌ها»، «آمازونیا» و «پیدایش» اشاره کرد.
سالگادو به‌خاطر تصاویر سیاه‌وسفید قدرتمندش که رنج و کرامت انسانی را به تصویر می‌کشیدند، شهرت جهانی یافت. او در سال ۱۹۹۸ به همراه همسرش مؤسسه «Instituto Terra» را برای احیای جنگل‌های اطلس در برزیل تأسیس کرد که تاکنون بیش از ۲٬۰۰۰ هکتار از این جنگل‌ها را بازسازی کرده است.
در سال ۲۰۱۴، مستند «نمک زمین» به کارگردانی ویم وندرس و پسرش، جولیانو ریبیرو سالگادو، زندگی و آثار او را به تصویر کشید. سالگادو همچنین عضو آکادمی هنرهای زیبای فرانسه و آکادمی هنرها و علوم ایالات متحده بود.
رئیس‌جمهور برزیل، لوئیز ایناسیو لولا دا سیلوا، از سالگادو به‌عنوان «یکی از بزرگ‌ترین عکاسان جهان» یاد کرد و به احترام او یک دقیقه سکوت اعلام کرد.
سباستیائو سالگادو با آثار خود، صدای بی‌صدایان را به جهان رساند و میراثی ماندگار از تعهد به عدالت اجتماعی و حفاظت از محیط‌زیست بر جای گذاشت.
