جَنسی دان در مقالهای در سال ۲۰۲۳ به نکته‌ای اشاره می‌کند که شما را به فکر وا می‌دارد: «قانون ۸ دقیقه». این قانون بسیار ساده است: «کافی است برای اطرافیانتان فقط ۸ دقیقه وقت بگذارید؛ شاید بتوانید جلوی یک فاجعه را بگیرید.»
دان در این مقاله اینگونه می‌نویسد: «به فردی که دوستش دارید فکر کنید: کسی که دلتنگش هستید، کسی که آرزو می کنید بیشتر با او ارتباط داشته باشید. یک پیام کوتاه سریع برایش بفرستید و از او بپرسید که آیا می تواند هشت دقیقه تلفنی صحبت کند. بعد از آن ۸ دقیقه به حال خودتان نگاه کنید: قطعاً بهتر شده و حال دوستتان هم همینطور.»
این قانون زمانی بیشتر به چشم آمد و ویدئویش وایرال شد که سایمون سینِک، نویسنده و سخنران انگیزشی امریکایی از تجربه ۸ دقیقه‌ای خود با دوستش که حال و روز خوبی نداشته، صحبت کرد و اینکه قراری بین خودشان گذاشتند که در صورات نیازمند بودن به کمک دیگری، آنرا برای یکدیگر بفرستند: «۸ دقیقه وقت داری؟»
این ۸ دقیقه‌ها می‌تواند یک نفر را از افتادن در دام افسردگی حاد، فکر کردن به کارهای خطرناکی مثل خودکشی و خودزنی و امثالهم نجات دهد. برای همین این زمان به ظاهراندک اهمیت بسیار زیادی دارد. دکتر باب والدینگر، استاد روانپزشکی دانشکده پزشکی هاروارد و نویسنده کتاب «زندگی خوب: درس‌هایی از طولانی‌ترین مطالعه علمی شادی در جهان»، در مقالهای که درونمایه‌ای مشابه صحبت‌های دان و سینِک دارد، می‌نویسد که بیشتر افراد پرمشغله «مایلند فکر کنند که در آینده‌ای نامشخص، «زمان اضافی» خواهند داشت و می‌توانند برای دوستان قدیمی‌شان وقت بگذارند؛ اتفاقی که ممکن است هیچ‌وقت نیفتد. پس همین الان تلفن را بردارید و به دوستانتان تلفن کنید تا دیر نشده.»
همه موارد بالا، اهمیت ارتباطات و تعاملات میان فردی را به ما گوشزد می‌کنند. اما واقعیت داستان جای دیگری است. با یک مثال این داستان را بیشتر باز خواهم کرد. شما وقتی سوار هواپیما می‌شوید و نوار ضبط‌شده یا مهماندار نکات ایمنی را به شما گوشزد می‌کند، نکته ظریفی را یادآوری می‌کند که معمولاً همه ما یا به آن دقت نمی‌کنیم یا فراموشش می‌کنیم: اول به خودتان کمک کنید بعد به اطرافیانتان!
شما اگر اول به داد خودتان نرسید، ۸ دقیقه‌ای نخواهید داشت که برای دیگران وقت بگذارید. نکته‌ای که در میان صحبت‌های افرادی که از آنها صحبت کردیم مغفول مانده، فرصتی ۸ دقیقه‌ای است که می‌توانید و باید برای خودتان بگذارید. این زمان اندک لزوماً مربوط به حال درونی و زندگی شخصی‌تان نمی‌شود. شما در محیط کارتان هم این فرصت را خواهید داشت و اکثراً به دلیل فشار کار فراموشش می‌کنید؛ شاید اگر در حین عصبانیت، ۸ دقیقه به خودتان فرصت دهید، نه ایمیلی تهدیدآمیز و تند به همکارتان بزنید نه با او مجادله‌ای می‌کنید که حاصلی ندارد جز خراب شدن حال خود و طرف مقابلتان. شاید اگر رئیستان تندترین انتقادات را از شما کند و شما به جای جواب دادن به او و واکنش‌گرایی (Reactive)، ۸ دقیقه در ذهنتان سکوت کنید و سعی کنید فعالانه و مسئولانه (proactive) پاسخش را دهید، اتفاقات بهتری برایتان بیفتد و نه تنها ارتباط مؤثرتری با رئیسستان داشته باشید بلکه بتوانید رابطه بهتری هم با او بسازید.
این ۸ دقیقه در کار مارکتینگ هم به اندازه کامیونیکیشن با آدم‌ها و وصل شدن به درونتان، کار می‌کند. شما می‌خواهید کار خلاقه کنید، کمپینی متفاوت ببندید و اکشن پلنی را تدوین کنید که کپی‌کاری در درونش نباشد اما نه مغزتان به دلیل غرق شدن در کارهای روزمره جوابگویتان است نه از آن مهمتر، توان فکر کردن به کارهایی غیر از روتین کاری و پاسخ دادن مداوم به ایمیل‌هایتان خواهید داشت. اینجاست که آن ۸ دقیقه جادویی نجاتتان می‌دهد. ۸ دقیقه مغزتان را از کارهای روزمره آزاد کنید، به موسیقی مورد علاقه‌تان گوش دهید ( موسیقی مثال است. هر کار جایگیزنی که حالتان را خوب می‌کند، مؤثر خواهد بود.) و مغزتان را رها کنید. مطمئناً در این حالت نتیجه بهتری خواهید گرفت، کمپین، اکشن پلن و هر برنامه دیگری که دارید، به خودتان حال بهتری می‌دهد و این حال بهتر شما، روی ذی‌نفعان سازمان و در نهایت مشتریانتان تأثیر به مراتب بهینه‌تری خواهد داشت.
خواندن این متن از شما ۸ دقیقه هم وقت نخواهد گرفت. ۸ دقیقه جادویی را فراموش نکنید. پشیمان نخواهید شد.
والا یزدانی
کوچ و مشاور بیزینس، مارکتینگ و کامیونیکیشن
